«Κάνω θυσίες γι’ αυτό που αγαπάω»
Ο Καλαμπακιώτης πρώην πρωταθλητής αναρρίχησης που ξεκίνησε στα 24 του το ΜΤΒ και έφτασε να είναι πρωταθλητής ανδρών και μέλος της Εθνικής ομάδας
Του Γιώργου Σιαμουρέλη
Όταν ξεκινά κάποιος σε ηλικία 24 ετών να ασχολείται με την ποδηλασία, ο μόνος δρόμος για να φτάσει ψηλά είναι ν’ αφιερώσει όλη σου τη ζωή και τον χρόνο του στο άθλημα.
Φυσικά, θα πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες βάσεις του αθλητή, για να ξεπεράσει τον εαυτό σου και να φτάσει στην κορυφή.
Τέτοια παραδείγματα δεν υπάρχουν είναι αλήθεια πολλά, αλλά αυτά που υπάρχουν, είναι «φωτεινά».

Ζουν ανάμεσα μας και ορισμένες φορές δεν γνωρίζουμε τι έχουν πετύχει και πόσο σημαντικές επιτυχίες έχουν πραγματοποιήσει!
Ένας, αθλητής και μάλιστα πρωταθλητής ανδρών στην Ορεινή Ποδηλασία (ΜΤΒ), μέλος της Εθνικής ομάδας της χώρας μας είναι και ο Χρήστος Μπαταλογίαννης, ο οποίος κατάγεται από το Καστρακι Καλαμπάκας και ανήκει στο σωματείο του Ασκληπιού Τρικάλων, το οποίο βρίσκεται στην 8η θέση της γενικής κατάταξης πανελληνίως.
Δεν σας κρύβω ότι αν και γνωρίζω τον Χρήστο χρόνια, δεν γνώριζα με λεπτομέρειες για τις μεγάλες επιτυχίες του και για τις δυσκολίες που πέρασε για να φτάσει να είναι πρώτος στην χώρα μας και να έχει διεθνείς διακρίσεις.
Η ευκαιρία να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες ήρθε σε μια τυχαία συνάντηση.
Εντυπωσιάστηκα από όσα μου είπε και θαύμασα τη θέληση του. Στα 32 του να συνεχίζει με τόσο πολύ όρεξη να ασχολείται μ’ ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα που υπάρχουν.
Από τότε που πήρε απόφαση να «καβαλήσει» το ποδήλατο, δεν το έχει αφήσει μέχρι σήμερα.
Καθημερινές προπονήσεις, ατελείωτα χιλιόμετρα, καλή διατροφή, και μεγάλες θυσίες για να κάνει αυτό που αγαπά πολύ και τον έχει καταξιώσει σε πανελλήνιο και όχι μόνο επίπεδο.
Θυσίες όχι μόνο από την πλευρά του, αλλά και από την οικογένεια του, η οποία τον στηρίζει και του δίνει δύναμη να συνεχίσει.
Χαρακτηριστικό ήταν αυτό που μου είπε. «Χθες έκανα προπόνηση 9 με 11 το βράδυ και η συζυγός μου ήταν μαζί μου με το αυτοκίνητο, για να βλέπω στον δρόμο. Δεν είχα προλάβει να κάνω προπόνηση γιατί έλειπα όλη την ημέρα».

Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει να κάνεις πρωταθλητισμό. Δεν υπάρχουν περιθώρια να χάνεις προπόνηση και κάθε μέρα που περνά, οι επιδόσεις πρέπει να βελτιώνονται.
Και για να καταλάβετε και εσείς τις σημαίνει σκληρή προπόνηση αναφέρω τούτο. Τρεις φορές την διαδρομή από Διάβα – Κορομηλιά σε 45 λεπτά! Αυτό τα λέει όλα…
Από την φύση του, ο Πρωταθλητής της ορεινή ποδηλασίας, Χρήστος Μπαταλογίαννης, είναι χαμηλών τόνων και πάντα σκέπτεται τι θα πει πριν μιλήσει. Σε ερώτηση μας για την βοήθεια που έχει από την Ομοσπονδία, διακρίνουμε ένα σκεπτικισμό. Είμαι σίγουρος εκείνη τη στιγμή ότι ο σκεπτικισμός αυτός, πηγάζει μέσα από την λειτουργία της Ομοσπονδίας ή οποία δεν διαφέρει από τον τρόπο λειτουργία των περσοτέρων αθλητικών Ομοσπονδιών στην χώρα μας.
Ο Χρήστος είπε: «Η Ομοσπονδία μας στηρίζει όσο μπορεί και όχι όσο θα θέλαμε. Είμαι μέλος της Εθνικής ομάδας και όταν πηγαίνουμε να τρέξουμε σε αγώνες, μας καλύπτει τα έξοδα. Ο εξοπλισμός είναι δικός μας και βάζουμε αρκετά συχνά το χέρι στην τσέπη μας ( ένα καλό ποδήλατο κοστίζει 5-6.000 ευρώ) . Μεγάλους χορηγούς δεν έχουμε, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για την Εθνική και για τον εαυτό μας. Το ΜΤΒ είναι ένα μοναχικό άθλημα και μακάρι να είχαμε περισσότερη στήριξη. Θα πηγαίναμε σε περισσότερους αγώνες και θα μαζεύαμε βαθμούς. Από εκεί και πέρα ποιος ξέρει που θα μπορούσαμε να φτάσουμε».
Το ΜΤΒ είναι Ολυμπιακό άθλημα από το 1996. Θεωρήσαμε ότι ο πρωταθλητής, όπως συμβαίνει σε άλλα αθλήματα, μπορεί να λάβει μέρος. Όμως δεν ισχύει αυτό στην ποδηλασία, για το οποίο μας είπε: « Στους Ολυμπιακούς αγώνες, πηγαίνουν οι καλύτεροι 100 αθλητές στον κόσμο, οι οποίοι κάθε εβδομάδα, λαμβάνουν μέρος σε διεθνής αγώνες και μαζεύουν βαθμούς.
Εμείς δεν έχουμε τέτοια δυνατότητα, διότι το οικονομικό βάρος είναι μεγάλο.
Όποιος βρίσκεται μέσα στους εκατό μπορεί να πάρει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς».
Για τους στόχους ο Χρήστος Μπαταλογίαννης τόνισε: «Στόχος μου είναι να βρίσκομαι σε καλή αγωνιστική κατάσταση και να βρίσκομαι στις πρώτες θέσεις».
Στο τέλος της κουβέντας μας ρωτήσαμε τον πρωταθλητή εάν η γενέτειρά του η Καλαμπάκα γνωρίζει για τις επιτυχίες του και αν έχει δείξει την συμπαράσταση της.
Η απάντηση ήταν αρνητική αλλά αυτό δεν τον ενοχλεί γιατί το άθλημα δεν είναι τόσο γνωστό, όπως άλλα αθλήματα.

Εκείνο που μας είπε όμως και πρέπει να το κρατήσουν οι άρχοντες της πόλης το εξής: « Δεν καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο στην όμορφη πόλη της Καλαμπάκας δεν κινούμαστε με ποδήλατο και προτιμούμε το αυτοκίνητο, παρκάροντας το ακριβώς έξω από το σπίτι μας και από τη δουλειά μας. Η περιοχή της Καλαμπάκας διαθέτει εξαιρετικές διαδρομές για ποδήλατο και είναι κρίμα να βλέπουμε ελάχιστους να ασχολούνται με το ποδήλατο, είτε για λόγους μετακίνησης, διασκέδασης, είτε για λόγους άθλησης».
Φυσικά, θα πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες βάσεις του αθλητή, για να ξεπεράσει τον εαυτό σου και να φτάσει στην κορυφή.
Τέτοια παραδείγματα δεν υπάρχουν είναι αλήθεια πολλά, αλλά αυτά που υπάρχουν, είναι «φωτεινά».
Ζουν ανάμεσα μας και ορισμένες φορές δεν γνωρίζουμε τι έχουν πετύχει και πόσο σημαντικές επιτυχίες έχουν πραγματοποιήσει!
Ένας, αθλητής και μάλιστα πρωταθλητής ανδρών στην Ορεινή Ποδηλασία (ΜΤΒ), μέλος της Εθνικής ομάδας της χώρας μας είναι και ο Χρήστος Μπαταλογίαννης, ο οποίος κατάγεται από το Καστρακι Καλαμπάκας και ανήκει στο σωματείο του Ασκληπιού Τρικάλων, το οποίο βρίσκεται στην 8η θέση της γενικής κατάταξης πανελληνίως.
Δεν σας κρύβω ότι αν και γνωρίζω τον Χρήστο χρόνια, δεν γνώριζα με λεπτομέρειες για τις μεγάλες επιτυχίες του και για τις δυσκολίες που πέρασε για να φτάσει να είναι πρώτος στην χώρα μας και να έχει διεθνείς διακρίσεις.
Η ευκαιρία να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες ήρθε σε μια τυχαία συνάντηση.
Εντυπωσιάστηκα από όσα μου είπε και θαύμασα τη θέληση του. Στα 32 του να συνεχίζει με τόσο πολύ όρεξη να ασχολείται μ’ ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα που υπάρχουν.
Από τότε που πήρε απόφαση να «καβαλήσει» το ποδήλατο, δεν το έχει αφήσει μέχρι σήμερα.
Καθημερινές προπονήσεις, ατελείωτα χιλιόμετρα, καλή διατροφή, και μεγάλες θυσίες για να κάνει αυτό που αγαπά πολύ και τον έχει καταξιώσει σε πανελλήνιο και όχι μόνο επίπεδο.
Θυσίες όχι μόνο από την πλευρά του, αλλά και από την οικογένεια του, η οποία τον στηρίζει και του δίνει δύναμη να συνεχίσει.
Χαρακτηριστικό ήταν αυτό που μου είπε. «Χθες έκανα προπόνηση 9 με 11 το βράδυ και η συζυγός μου ήταν μαζί μου με το αυτοκίνητο, για να βλέπω στον δρόμο. Δεν είχα προλάβει να κάνω προπόνηση γιατί έλειπα όλη την ημέρα».

Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει να κάνεις πρωταθλητισμό. Δεν υπάρχουν περιθώρια να χάνεις προπόνηση και κάθε μέρα που περνά, οι επιδόσεις πρέπει να βελτιώνονται.
Και για να καταλάβετε και εσείς τις σημαίνει σκληρή προπόνηση αναφέρω τούτο. Τρεις φορές την διαδρομή από Διάβα – Κορομηλιά σε 45 λεπτά! Αυτό τα λέει όλα…
Από την φύση του, ο Πρωταθλητής της ορεινή ποδηλασίας, Χρήστος Μπαταλογίαννης, είναι χαμηλών τόνων και πάντα σκέπτεται τι θα πει πριν μιλήσει. Σε ερώτηση μας για την βοήθεια που έχει από την Ομοσπονδία, διακρίνουμε ένα σκεπτικισμό. Είμαι σίγουρος εκείνη τη στιγμή ότι ο σκεπτικισμός αυτός, πηγάζει μέσα από την λειτουργία της Ομοσπονδίας ή οποία δεν διαφέρει από τον τρόπο λειτουργία των περσοτέρων αθλητικών Ομοσπονδιών στην χώρα μας.
Ο Χρήστος είπε: «Η Ομοσπονδία μας στηρίζει όσο μπορεί και όχι όσο θα θέλαμε. Είμαι μέλος της Εθνικής ομάδας και όταν πηγαίνουμε να τρέξουμε σε αγώνες, μας καλύπτει τα έξοδα. Ο εξοπλισμός είναι δικός μας και βάζουμε αρκετά συχνά το χέρι στην τσέπη μας ( ένα καλό ποδήλατο κοστίζει 5-6.000 ευρώ) . Μεγάλους χορηγούς δεν έχουμε, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για την Εθνική και για τον εαυτό μας. Το ΜΤΒ είναι ένα μοναχικό άθλημα και μακάρι να είχαμε περισσότερη στήριξη. Θα πηγαίναμε σε περισσότερους αγώνες και θα μαζεύαμε βαθμούς. Από εκεί και πέρα ποιος ξέρει που θα μπορούσαμε να φτάσουμε».
Το ΜΤΒ είναι Ολυμπιακό άθλημα από το 1996. Θεωρήσαμε ότι ο πρωταθλητής, όπως συμβαίνει σε άλλα αθλήματα, μπορεί να λάβει μέρος. Όμως δεν ισχύει αυτό στην ποδηλασία, για το οποίο μας είπε: « Στους Ολυμπιακούς αγώνες, πηγαίνουν οι καλύτεροι 100 αθλητές στον κόσμο, οι οποίοι κάθε εβδομάδα, λαμβάνουν μέρος σε διεθνής αγώνες και μαζεύουν βαθμούς.
Εμείς δεν έχουμε τέτοια δυνατότητα, διότι το οικονομικό βάρος είναι μεγάλο.
Όποιος βρίσκεται μέσα στους εκατό μπορεί να πάρει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς».
Για τους στόχους ο Χρήστος Μπαταλογίαννης τόνισε: «Στόχος μου είναι να βρίσκομαι σε καλή αγωνιστική κατάσταση και να βρίσκομαι στις πρώτες θέσεις».
Στο τέλος της κουβέντας μας ρωτήσαμε τον πρωταθλητή εάν η γενέτειρά του η Καλαμπάκα γνωρίζει για τις επιτυχίες του και αν έχει δείξει την συμπαράσταση της.
Η απάντηση ήταν αρνητική αλλά αυτό δεν τον ενοχλεί γιατί το άθλημα δεν είναι τόσο γνωστό, όπως άλλα αθλήματα.
Εκείνο που μας είπε όμως και πρέπει να το κρατήσουν οι άρχοντες της πόλης το εξής: « Δεν καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο στην όμορφη πόλη της Καλαμπάκας δεν κινούμαστε με ποδήλατο και προτιμούμε το αυτοκίνητο, παρκάροντας το ακριβώς έξω από το σπίτι μας και από τη δουλειά μας. Η περιοχή της Καλαμπάκας διαθέτει εξαιρετικές διαδρομές για ποδήλατο και είναι κρίμα να βλέπουμε ελάχιστους να ασχολούνται με το ποδήλατο, είτε για λόγους μετακίνησης, διασκέδασης, είτε για λόγους άθλησης».



